CHINA

Chińska kuchnia jest bez wątpienia częścią dziedzictwa kulturowego tego kraju. Sztuka kulinarna rozwijała się wraz z rozwojem chińskiej cywilizacji – tradycja specjalnego przyrządzania potraw liczy sobie zatem już wiele tysięcy lat. Powstanie pierwszych publicznych restauracji datuje się na VIII w p.n.e.

Na całym świecie chińscy kucharze słyną z niezaprzeczalnego mistrzostwa. W wielu krajach działają chińskie restauracje - jednak szansę spróbowania autentycznych smaków tej kuchni mają tylko ci, którzy osobiście wybiorą się do Chin.

W chińskich restauracjach zaskakująca jest zawsze różnorodność serwowanych potraw. Ponieważ dla Chińczyków posiłek jest pewnym rytuałem, okazją do spotkania z rodziną lub przyjaciółmi – nie ma tu tradycji pojedynczych porcji. Poszczególne dania podawane są na półmiskach, które ustawia się na obrotowych nadstawkach, umieszczonych na okrągłych stołach. Rzut oka wystarczy, by zorientować się, że sposób podawania i przyrządzania potraw – to wręcz osobna dziedzina sztuki.

Bez względu na ilość spędzonych w Chinach dni – turyści nie mogą narzekać na kulinarną monotonię. Kuchnia chińska słynie bowiem z ogromnego zróżnicowania. Najprostsza teoria mówi, że w kraju istnieją cztery główne szkoły sztuki kulinarnej, wywodzące się z prowincji Shadong, Sichuan, Yangzhou i z Kantonu. Ale jest to duże uproszczenie, bo przecież mówiąc o chińskiej kuchni wspomnieć trzeba także o daniach cesarskich (do nich należy np. słynna kaczka po pekińsku), potrawach kuchni dworskiej, bogactwie kuchni etnicznych, o tzw. potrawach klasztornych (są to potrawy wywodzące się ze świątyń buddyjskich - mnisi klasztorni byli mistrzami w przygotowywaniu potraw wegetariańskich do złudzenia wyglądem i smakiem przypominających potrawy mięsne), czy o będących wyłącznie chińską specjalnością daniach terapeutycznych –Chińczycy od niepamiętnych czasów dodawali do potraw różne składniki o działaniu leczniczym, wykorzystując dietę w procesach leczenia i profilaktyki zdrowotnej. Bogactwo chińskich smaków jest naprawdę oszałamiające!

Chińczycy przywiązują wagę nie tylko do smaku potraw – ważne jest także to, w jakiej kolejności są one podawane – nigdy nie ma tu jakiejś przypadkowości. Obiad lub przyjęcie zawsze rozpoczyna się filiżanką gorącej herbaty. Ma ona za zadanie pobudzić aktywność żołądka i wzmóc nasz apetyt. Kolejność podawanych następnie dań jest ustalona i jednakowa we wszystkich szkołach kulinarnych. Najpierw serwowane są dania zimne, potem dania smażone. Po nich przychodzi kolej na dania główne. W przeciwieństwie do naszych zwyczajów – zupa zawsze pojawia się na końcu. Następnie podawane są słodkie potrawy i owoce, które zawsze kończą posiłek..

Nieodłącznym element chińskiego stołu są pałeczki. Mieszkańcy Państwa Środka szybko i zwinnie chwytają nimi swoje jedzenie. Prototypem tego rodzaju sztućców były zwykłe gałązki, których Chińczycy – kiedy potrafili już korzystać z ognia – używali do jedzenia pieczonego mięsa. Gałązki te stopniowo zmieniano na pałeczki podobne do tych, które stosuje się dziś i które wykonane mogą być z różnych surowców. W codziennym zastosowaniu są pałeczki z drewna, bambusa lub plastiku. Na eleganckich przyjęciach i bankietach stosuje się pałeczki z kości słoniowej. Złote i srebrne były domeną dworów cesarskich. Wszystkie – niezależnie od surowca z jakiego je wykonano - mają jednakowy przekrój. Są okrągłe lub kwadratowe.

Dla turystów sztuka posługiwania się tymi specyficznymi sztućcami początkowo wydaje się niemożliwa do opanowania. Nie jest to jednak aż tak trudne - trzeba tylko uważnie przyjrzeć się, jak Chińczycy operują pałeczkami i zwrócić uwagę na fakt, że dolna zawsze pozostać musi nieruchoma. Próby podejmowane podczas kilku kolejnych dni przynoszą efekt – posiłek zjedzony bez użycia widelca daje bardzo dużo satysfakcji. Warto spróbować!